اردن تاریخچه

نام کشور:اردن

پایتخت: امان

 بزرگترین شهر:  امان

زبان رسمی: عربی

دین: اسلام (سنی مذهب), اقلیتهای شیعه و فرقه های مختلف مسیحی

نوع حکومت: پادشاهی موروثی

پادشاه :عبدالله دوم

نخست وزیر: سمیر رفیعی

مساحت ۹۲٬۳۰۰کیلومتر مربع

جمعیت : تخمین جمعیت ۶٬۲۶۹٬۲۸۵

 واحد پول : دینار اردن (JOD)

 

 

تاریخچه

 در قرن شانزدهم، این منطقه به تصرف (ترکان) امپراتوری عثمانی درآمد. در جنگ جهانی اول بریتانیا به اعراب شورشی بر ضد حکومت عثمانی کمک کرد. در 1920، جامعه ملل منطقه شرق رود اردن – ماوراء اردن – را به صورت بخشی از فلسطین به بریتانیا واگذار کرد، ولی در 1923 ماوراء اردن به امیر نشینی مجزا تبدیل گشت. در 1946 این کشور به عنوان پادشاهی اردن استقلال کامل یافت و امیر عبدالله (1880 تا 1951) پادشاه آن شد. ارتش اردن در جنگ 1948 اعراب و اسرائیل جنگید و سرزمینهای از کرانه غربی را اشغال کرد که در آوریل 1950 رسماً به اردن الحاق گشت. درسال1951 عبدالله ترور شد. نوه او ملک حسین (سلطنت از 1952) در آغاز مورد تهدید تندروهایی قرار گرفت که از سوی پرزیدنت ناصر رئیس جمهور مصر تشویق می شدند. در جنگ 1967 اعراب و رژیم اشغالگر قدس، اردن کرانه غربی از جمله بخش عربی اورشلیم را به رژیم اشغالگر قدس داد. در دهه 1970 قدرت چریکهای فلسطینی مقیم اردن موجودیت دولت اردن را به مخاطره انداخت. پس از جنگ داخلی کوتاه و خونین سپتامبر 1970 رهبری فلسطینی ها از کشور گریختند. در 1988 ملک حسین از داشتن هر گونه مسئولیت در کرانه غربی چشم پوشی کرد.

 

منبع درآمد: اردن کشوری کوچک با منابع طبیعی محدود است. اردن در تامین قسمت اعظمی از نیازهای انرژی خود به منابع خارجی وابسته است. در خلال دهه ۹۰، نیازهای نفت خام این کشور از وارداتی که از عراق و دیگر کشورهای همسایه می شد تامین می گردید. از اوائل سال ۲۰۰۳، نفت مورد نیاز اردن توسط کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس تامین می شده است.

اردن بجز پتاس – کالای اصلی صادرات – منابع کمی دارد. زمین قابل کشت فقط 5% از کل مساحت را تشکیل می دهد. کمک خارجی و پولی که اردنیهای شاغل در خارج به کشور می فرستند منابع عمده ارز خارجی است.