الگوپذیرى جمهورى اسلامى ایران یا جنبش مقاومت حزب الله از فرهنگ عاشورا و
شهادت طلبى، موجب ایجاد شکل نوینى از دفاع در برابر تهدیدات شده است که در
مطالعات نظامى، به دکترین دفاع نامتقارن علوى معروف است.
"جنگ ناهمگون"(2)، به مفهوم بکارگیرى رویکردهاى غیرقابل پیش بینى یا غیرمتعارف، براى خنثى ساختن یا تضعیف قواى دشمن و بهره بردارى از نقاط آسیب پذیر آن، از طریق به کارگیرى فناورى هاى غیرقابل انتظار یا روش هاى مبتکرانه است.همان گونه که جنگ ناهمگون در راهبردهاى سیطره جویانه غرب مطرح شده و مقبولیت یافته، ایران نیز صیانت از تمامیت ارضى و استقلال سیاسى خود را در پرتو "دفاع ناهمگون"(3) قرار داده است.
